Wanneer iemand een juridisch bindende afspraak gemaakt heeft (oftewel een verbintenis is aangegaan), en die afspraak niet nakomt, dan kan de wederpartij die aanspraak heeft op nakoming juridische stappen ondernemen. Maar daarvoor moet degeen die de afspraken niet nakomt wel ‘in verzuim’ zijn. Hoe raak je in verzuim?

Voor het intreden van verzuim is opeisbaarheid nodig. Als een verbintenis nog niet opeisbaar is, dan kun je die – het woord zegt het al – nog niet opeisen. De andere partij màg wel nakomen voordat de vordering opeisbaar is.

Je kunt op twee manieren in verzuim raken. De eerste manier is wanneer er een uiterste termijn voor de nakoming is afgesproken. Dat komt in de dagelijkse praktijk heel vaak voor: op facturen wordt vaak een betalingstermijn vermeld. Betaal je niet binnen die termijn, dan ben je dus vanzelf in verzuim. Volgens de wet is zo’n van tevoren afgesproken uiterste termijn een zgn. ‘fatale termijn‘.

De tweede manier – wanneer er geen uiterste termijn is afgesproken – is een ‘ingebrekestelling‘. Je stuurt degeen die niet nakomt een aanmaning of sommatie, waarin je eist dat die zijn verplichting voor een bepaalde datum alsnog nakomt. Komt die persoon dan nog steeds niet na, dan treedt het verzuim in en kan degeen die aanspraak kan maken op de nakoming verdere stappen nemen, zoals een procedure beginnen.

De uiterste termijn in die sommatie is wel belangrijk: als je alleen maar een e-mail of brief stuurt met ‘kom je verplichtingen nou een keer na’, dan treedt het verzuim niet in want het is nog steeds niet helder wanneer de uiterste termijn dan is verstreken.

Er is ook nog een derde manier waardoor een vordering opeisbaar kan worden, en er dus verzuim intreedt. Dat is als degeen die de verplichting moet nakomen laat weten, dat hij dat niet zal doen. Dan heeft het ook geen zin een ingebrekestelling te sturen, want je weet het antwoord al.

MdV, 22-06-2021