Je hebt de term wanprestatie vast wel eens gehoord. Maar wat is het? Het betekent dat iemand een overeenkomst niet nakomt.

Sinds de grootscheepse herziening van het Burgerlijk Wetboek in 1992 spreken we trouwens van “tekortkoming in de nakoming van een verbintenis“. Of gewoon “niet-nakoming“. Maar de term wanprestatie wordt nog steeds veel gebruikt en betekent dus hetzelfde.

Uit het woord wanprestatie kun je afleiden, dat het nakomen van een verbintenis door juristen “prestatie” genoemd wordt. Net als bij beleid en wanbeleid. En orde en wanorde.

Als je een verbintenis uit een overeenkomst of contract niet nakomt – en dus wanprestatie pleegt – dan heeft dat natuurlijk gevolgen. Want je hebt iets afgesproken, en degeen met wie je dit hebt afgesproken wil nakoming. Je moet de koopsom betalen als je iets hebt gekocht, de huur betalen voor de woning die je gehuurd hebt enz.. Of omgekeerd: je moet leveren wat je verkocht hebt (en waarvoor je de koopsom betaald hebt gekregen) of je moet het “huurgenot” leveren van de woning die je hebt verhuurd.

De andere partij kan dan naar de rechter stappen. Hij heeft daarbij meerdere mogelijkheden. Hij kan nakoming eisen, en ook schadevergoeding. Of hij kan besluiten de overeenkomst te ontbinden. Als de overeenkomst wederkerig is (beide partijen moeten wat doen), dan heeft dat tot gevolg dat beide prestaties ongedaan gemaakt moeten worden. Dus als je als koper de overeenkomst ontbindt omdat de verkoper niet levert, dan moet de verkoper de door jou al betaalde koopsom terugbetalen.

Er is wel één dingetje waar je op moet letten: de niet-nakoming moet wel “toerekenbaar” zijn. Als de ander er niets aan kan doen dat hij niet nakomt, dan kan geen schadevergoeding gevorderd worden. Wel kan de overeenkomst worden ontbonden, tenzij de niet-nakoming slechts gering is. En de ander moet in verzuim zijn.

MdV, 21-06-2021