Donderdag 17 april jl. had ik de eer te spreken op een bijeenkomst georganiseerd door Team “Boven Jan” in de Watertoren in Bussum, hosted by Meeuwsen Ten Hoopen Accountants & (Belasting)adviseurs. Een bijeenkomst voor ondernemers in zwaar weer, in deze tijd een niet zeldzame groep ondernemers. Daarbij had ik de (enigszins ondankbare) taak om uit te leggen wat een curator doet, en wat een faillissement inhoudt. Zakenvrouw van het jaar 2012 Jacqueline Zuidweg kwam uitleggen hoe zij haar droom van redder van de MKB-er in nood werkelijkheid heeft laten worden.

Sprekers waren achtereenvolgens drie ondernemers, die geconfronteerd waren met een (bijna) faillissement, en vervolgens twee “professionals”, te weten ikzelf als “de curator” en tot slot Jacqueline Zuidweg.

De kernvraag was: wat moet je als ondernemer doen als je in de problemen komt? Als er rode cijfers komen? En hoe had je dat kunnen voorkomen?

Als curator bekijk ik natuurlijk altijd de koe van achteren. En dat is nooit een fraai gezicht. Maar het geeft wel inzicht in wat er verkeerd kan gaan binnen een onderneming. En wat er dus anders, of beter, gedaan had kunnen worden. De kern van het verhaal is, dat het allemaal draait om vertrouwen en oprechtheid. En om (goede) communicatie.

Jacqueline beschreef dit ook heel mooi (zoals alleen een vrouw kan, eerlijk en kwetsbaar) over hoe dit binnen haar eigen bedrijf verliep. Hoe ze door succes “lui” werd, en ook haar medewerkers “lui” werden. En hoe ze zichzelf van repliek diende toen het tij tegen ging zitten: terug naar de kern: Waarom doe ik het? Wat is mijn motivatie?
En dan gewoon hard er tegenaan.

De crisis waarmee we in de samenleving te maken hebben, is een crisis van vertrouwen. Het is een crisis van oprechtheid. En soms een crisis van communicatie.

Ik realiseerde me tijdens de crisis rond Cyprus weer, dat geld niet meer is dan vertrouwen. Wanneer het vertrouwen wegvalt, wil iedereen zijn geld (zijn gegeven vertrouwen) terug. Geld is dan ook niet iets vies. Geld is iets heel moois, het vertegenwoordigt vertrouwen. Wanneer je in een grote organisatie het contact verliest met degeen, die jou dat vertrouwen gegeven heeft, dan gaat het verkeerd. Want dan misbruik je vertrouwen. Als je dus grote bonussen toucheert, terwijl je er eigenlijk niks voor gepresteerd hebt, dan misbruik je vertrouwen. Want je eigent je geld (vertrouwen) toe, dat de gever ervan je niet heeft gegund. Want je hebt er niets voor gedaan.

Wanneer je failliet gaat, omdat je je niet verantwoordelijk voelt voor de B.V. waar je bestuurder van bent, dan misbruik je vertrouwen. Het vertrouwen dat je klanten, je leveranciers, je bank je gegeven hebben.

Ondernemers, die een eenmanszaak hebben, en die zelf verantwoording nemen voor hun initiatief, voor hun ondernemen, blijven dichter bij hun stakeholders. Misschien hebben ze niet eens een krediet opgenomen bij de bank. Ze voelen zich verantwoordelijk.

Als zij failliet gaan, dan kunnen ze door goed contact met hun relaties, hun klanten en leveranciers, nog steeds vertrouwen behouden. Want ze hebben geen vertrouwen misbruikt. Ze hebben vertrouwen gekregen, maar het is ondanks hun goede bedoelingen en hun harde werk niet gelukt. Ze zullen er niet heel erg op worden aangekeken, als ze ook eerlijk en oprecht hebben gecommuniceerd. Hun klanten en leveranciers zullen zeggen: vervelend voor je joh, je hebt het geprobeerd, kan gebeuren!

Het vertrouwen dat mensen in elkaar stellen, is de basis voor succes. Oprecht blijven, goed communiceren met de anderen met wie je relaties onderhoudt, of dit nu je geldschieter (je bank), je leverancier, je klant of je personeel is, dat is de kern van je welslagen, zelfs als het tegen zit.

Wanneer je vertrouwen misbruikt, dat is het moment waarop er met je zal worden afgerekend. [19-04-2013 VR]